Mijn Bekering tot geloof in Jezus Christus

Mijn naam is Frans en ik ben opgegroeid in een strenggelovig gezin, waar op zondag niks mocht. Na de zondagschool moest ik als twaalfjarig jongetje ’s zondags mee naar de kerk.

Toen ik een jaar of 14 was hoorde ik tijdens een preek op grond van Marcus 10 vers 14 en 15 “Laat de kinderen tot Mij komen en verhindert ze niet: want voor zodanigen is het Koninkrijk Gods. Wie het Koninkrijk Gods niet ontvangt als een kind, zal het voorzeker niet binnengaan”.

Daaruit begreep ik dat zodra ik geen kind meer zou zijn, ik niet meer in de hemel zou kunnen komen. Het gevolg daarvan was dat ik vanaf mijn 18e jaar niet meer naar de kerk ben gegaan en daar later ook niet ben getrouwd.

Vanaf toen besloot ik om alleen voor mezelf te leven, te doen en laten waar ik zelf zin in had. In militaire dienst leerde ik bij de Luchtmacht sleutelen aan vliegtuigen en leerde ook flink drinken. Daarna werkte ik bij de KLM en ging samenwonen met mijn verloofde, ik trouwde en kreeg een goede baan in de milieusector en begon in mijn vrije tijd fanatiek te sporten, waarbij ik allerlei trofeeën binnenhaalde.

Ik wist dat ik mijn ouders verdriet deed door mijn goddeloos leven en ook dat mijn moeder altijd voor me bad, maar dat schoof ik makkelijk van me af. Zo leefde ik door, maar bleef ondanks mijn prestaties altijd onrustig. Ik zag vaak het nut van mijn leven niet in en wilde op mijn 50e het liefste dood. God dacht daar kennelijk anders over want na een ernstig motorongeluk in Amerika stond er een dominee boven mijn hoofd te bidden en kwam ik in het hospitaal terecht. Ik besefte dat ik dood had kunnen zijn. Waarom niet eigenlijk? Had God een plan met mij? Ik herstelde en in de jaren die volgden overleden zowel mijn schoonouders als mijn eigen ouders waarbij ik erg betrokken was en allerlei zaken ook heb moeten afhandelen. Ook met mijn ouders kwam het weer goed. En toen mijn vrouw ernstig ziek werd heb ik haar jarenlang verpleegd en verzorgd.

Na het overlijden van mijn vrouw in 2012, ontmoette ik in 2013 mijn huidige (gelovige) vrouw. Begin 2014 kreeg ik een schuldgevoel omdat zij door mij ook niet meer naar de kerk ging. Zij bad in stilte veel voor mij en las uit de Bijbel. We trouwden en lieten ons huwelijk inzegenen door een bevriende evangelist. Na een tijdje stelde ik voor om toch maar eens naar de kerk te gaan. “Alleen als jij ook meegaat”, zei ze en opperde om naar “Opwekking” op 2e Pinksterdag in Biddinghuizen te gaan om het laatste uur met de “Opwekkingsliederen mee te maken.

Ik wist niet wat mij daar overkwam: Al die staande, zingende, de handen opheffende, dansende, met de Geest vervulde mensen! Dat was heel wat anders dan de Psalmen en Gezangen die ik gewend was. Door deze vrolijke liederen werd ik geraakt en ging thuis luisteren naar “The Gaither Singers” en naar de Nederlandse band “The Country Trail Band”.

Samen begonnen we toen allerlei kerkdiensten met verschillende belevingen te bezoeken, totdat wij regelmatig in de Christengemeente in Huizen kwamen.

Op een zondag, eind 2016, waren wij daar weer aanwezig toen evangelist Hans Griffioen preekte. Aan het einde van de preek riep hij mensen op om naar voren te komen wanneer zij zich aangeraakt voelden door de Heilige Geest. Ik voelde mij inderdaad aangeraakt, maar verzette mij hevig om naar voren te komen!

Dat lukte echter niet en ik werd gewoon uit mijn stoel naar voren gesleurd! Daar begon Hans voor mij te bidden en ik moest hem van alles nazeggen waar ik mij nu, enige jaren later, niets meer van herinner. Ik herinner mij wel dat ik vreselijk stond te huilen en goed werd opgevangen door een oudste. Deze man heeft mij daarna nog enkele keren thuis bezocht.

Op 2 juni 2019 heb ik mij in de gemeente, door de beide oudsten, laten dopen door onderdompeling, ook wel Groot Doop genoemd. Dat was een groots moment. Als mijn ouders dat nog hadden mogen meemaken, want mijn moeder heeft tot haar overlijden in 2010 altijd voor mij gebeden!